Lieve pa,
En toen kwam het moment dat ik je los moest laten.
Een moment waarvan we beide wisten dat deze zou komen, maar het doet zo ontzettend veel pijn.
In het begin kon ik mijn verdriet niet goed voelen.
Ik kon ook niet bij de fijne momenten die wij samen hebben gehad.
Raar vond ik dat. Het was echt een grijs gebied, zonder kleur, zonder zwart en wit.
Tijdens het uitzoeken van de muziek voor jouw uitvaart, heb ik het nummer van Claudia de Breij: “Zonlicht op je schouders” gekozen.
Deze tekst vind ik ontzettend passen bij mijn gevoel en geeft ook hoop voor de tijd die nu komt zonder jou.
We zijn nu een jaar verder en de zonnestralen laten het grijze gebied steeds meer verdwijnen. Het zonlicht laat de kleuren weer zien.
Wanneer ik aan je denk en de warmte van de zon voel, krijg ik weer een glimlach en voelt het alsof je weer een beetje bij me bent.
Pa je bent de beste vader voor mij geweest die ik mij maar kon wensen.
En de zon? Laat die maar volop gaan schijnen!
Dikke knuffel van mij.